merhaba arkadaşlar aranıza yeni katıldım bir şeyler yazmak istedim belki de beni anlayabilcek insanların olduğu bir ortamda yargılanmadan yadırganmadan içimi dökmek istedim bilmiyorum..küçücük bi şehirde doğdum dindar bi ailenin çocuğuyum namaz kıldım oruç tuttum kuranı okumayı öğrendim ama o yaşlarda bile arapça dua etmek kuranı okumak bana kör bi insana dilsiz alfabesiyle konuşmak gibi geldi sordum sorguladım ve sonra sustum..Din hani dogmatiktir sorgulanamaz derler ya ee ozaman Allah bu aklı nie verdi diye sormazlar mı adama??Ben yıllarca kendime sorup durdum işte evet bi allah var biliyorum bu evren tesadüfler üzerine kurulmadı ya..Ama şu din denen olgu yok mu hepsi birbirinin aynı özünde insanın iyi olması yok mu zaten ama insan iyi olmak için neden bi aracıya ihtiyaç duyar ki anlamam..Kuranı kerimin çok sonraları türkçesini de okudum bir ayette dio ki ben sana şah damarından yakınım..o zaman bu dalevere neyin nesi die hiç mi sorgulamıo bu insanlar anlayabilmiş değilim.İnsan nüfusu arttı toplumlar oluştu ve bu toplumlara bir düzen gerekti bunun adını din koydular çünkü yanlış yapacak olan bi insanı aa cehenneme gidersin dinden çıkarsın diye korkutmak kolay geldi sonra olaylar büyüdü ve bu hali aldı cehennem korkusu insan iradesinin kırbacı oldu..Ben büyük bi şehirde iyi bi üniversitede okudum 4 yıl sonunda mühendis oldum çok araştırdım çok okudum kendimi keşfettim evreni anlamaya çalıştım düzeni sorguladım akla yatkın her şey benim ilham kaynağım oldu ve sonunda kendimi genç bi deist olarak buldum..Ben inandığım şeyle mutluyum yalandan müslümancılık oynamıyorum ve eminimki gizli deistler bu ülkede müslümanlardan daha çok kendiyle yüzleşmiş cesur, düşünen beyinlerin arasında olmaktan mutluyum =)
şimdiden hoşbulduk arkadaşlar hoşçakalın =)
şimdiden hoşbulduk arkadaşlar hoşçakalın =)