Kötülüklere Göz Yuman Bir Tanrı olur mu?

Eğer ölümötesinde bir "sorgu-sual" yok ise, bu dünya da yapılan kötülüklere göz yuman bir Tanrı, ne kadar mükemmeldir. Örneğin, küçük bir kız çocuğuna tecavüz edip, kendisini gizlemeyi beceren bir sapık, devlet tarafından bulunamıyorsa bu bir "acizlik" olur. Peki buna göz yuman, seyirci kalan ve asla hesap sormayacak olan bir Tanrı'nında aciz olduğunu söylemiş olmaz mıyız?. İnsanlar mükemmel olmadığı için bu olayın "iyi-kötü olduğunu bilmiyorduk, yaptık" gibi bir cevap vermesi, tamamen ilkelliktendir. Peki, bunun iyi veya kötü olduğunu aciz insanlara bildirmeyen Tanrı'da bir anlamda olay olurken ıslık çalarak başka tarafa bakan bir komşu kadar basit olmaz mı?
Bu konuda fikirlerinizi öğrenmek isterim. Ayrıca Forumda yeniyim, hepinize merhabalar.

Merhaba sn murat polatt, aramıza hoşgeldiniz.

Sorun şu ki, insanlar evrenide, tanrıyıda kendileri için var zannediyorlar. Başlarına gelen her kötülüğün sorumlusu yine bir insanken, adaleti tanrıdan bekliyorlar. Tanrıyı yalnızca kendileri ile ilgilenen, bir nevi insanlara müdürlük, komutanlık eden bir varlık zannediyorlar. Şunu hiç akıllarına getiremiyorlar, bizler tanrının umrunda olmayabiliriz. Sistemindeki en önemsiz yaratıklar olabiliriz. Yolda karınca sürüsüne basıp geçerken (karınca katliamı yapmış oluyorsunuz bir nevi ve bu karıncalar için çok üzücü) ne kadar dikkat ediyorsanız, belki tanrıda bizim için o denli dikkatli.

Fikriniz için teşekkürler Sayın sepeluta. Ben şahsen bir karıncaya bastığım an, kendimdeki dikkatsizlik ve düşüncesizliğe o kadar kızarım ki, genelde de dikkat etmeye çalışırım. Örnek bu konuda olduğu için devam ettim.

Ancak, Tanrı kadar mükemmel olmadığıma göre, sonuçta zarar vermemek adına benim gibi biri dahi pişmanlık ve kendinde eksiklik görüyorsa, açıkcası "Mükemmel" ifadesi, "umurunda olmayabilir" cümlesi ile yerle bir oluyor.

Dinleri bir yana bırakırsak, basit insani değerler ile bile adalet kavramı ortaya çıkıyor. Erdem bu noktada devreye çıkıyor. En önemsiz gözüken hayvanların dahi hakkını korumak şeklinde. Tanrı buna aldırmıyor ancak insan bu erdem için mücadele ediyor ise, açıkcası çokta mükemmel bir tablo sergilemiyor demektir.

Ancak şahsen ben, bunun ile ilgilendiğini düşünüyorum.

Canlılardan değil de cansız varlıklardan gidelim o zaman. İşin içine can girdi mi duygusallaşıyoruz.
Bir makine yaptınız ve bu makinenin onlarca vidası var. Sizin tasarımınıza göre her vidanın bir görevi, tutması gereken bir yeri var. Yıllar içerisinden paslanan vidaları yenileriyle değiştirmek suretiyle çarkınızı döndürüyorsunuz. Vidaların yaratıcısı sizsiniz ve onları amacınıza hizmet etsin diye yarattınız, amacınızın ne olduğunu vidaların bilmesine imkan var mı? Vidaları amacınıza uygun kullanırken onların ne arzu ettiğini umursar mısınız? Vidalar aleminde yapım aşamasında hatalı olanlar olacaktır, 8 mm'liği olacaktır, 2 mmm'liği olacaktır, üretim fazlası olup hiç kullanmayacaklarınız olabilir ve tüm bu farklılıklar vidaların kendi aralarında çeşitli bürokrasilerin gelişmesine neden olabilir, ama sizin ilgilendiğiniz tek şey vidaların amacınıza uygun şekilde kullanılmasıdır.

Şimdi örnek uç olabilir, ben ile tanrı bir mi, diye bilirsiniz, ama gayet tabi tanrı sizin çektiğiniz acıları umursamıyor olabilir. VEYA;

Acılarınıza derman olmak için bir yol yapmıştır ve o yola girmenizi beklemektedir. Düşünce dünyanızda, özgür aklınızı kullanarak o yola girmenizi beklemektedir, size yardım etmek için, adalet dağıtmak için.

Peki küçücük çocuklar ne olacak, onlara yapılan zulümler ne olacak derseniz de, zayıf yavru ceylanın, güçlü aslan tarafından boğazı koparıldığında, nerede bu tanrının adaleti demiyorsanız, bunda da diyemezsiniz, doğanın bir kanunu var ve herşey o kanuna göre devam ediyor.

Bir aslanın bir ceylanı besin zincirinde olmasından dolayı avlayıp yemesi normaldir. Ancak akıllı, planlı, projeli hareket ettiğine inandığımız bir insanın, küçük bir kız çocuğuna tecavüz edip, öldürüp, çöp kutusuna atmasına göz yuman, önemsemeyen ve asıl olan "hesabını sormayacak" bir Tanrı'yı tanımıyorum, benden uzak olsun.

İnsanları farklı ve "sorumlu" kılan aklıdır. Bundan dolayı, doğada hayvanlarca, gıda ve savunma üzerine olan öldürmeyi "zalimlik" olarak ele alamayız. Benim burada karşı olduğum "ölüm" değil zaten, Zulm'dür. Zalime hesap sormayan-soramayan bir otorite, acziyetten uzak değildir.

Haa, "küçük bir çocuğa tecavüz edilip, öldürülmesi zulm değil ki" diyen çıkarsa da, hem ahlaki hem psikolojik durumunu gözden geçirmelidir.

İkinci kısımda, "aklımızı kullanıp, doğru yola girmemizi istediği" kısmına ise katılıyorum. Zulme ebediyen göz yummak ile zulm'ün cezasının olması için, fiilin işlenmesi şartı olduğunu düşünürsek, yaptığımız kötülüklerin, kendimizce de onaylanıp, şahit tutulmamızdan başka olmadığı sonucuna gideriz.

İnsan aciz kaldığını hissettiğinde kendisinden daha güçlü bir mekanizmadan çare bekliyor, psikolojik olarak. Küçücük bir kız çocuğuna tecavüz edilmesi, olayların en dehşeti, en korkuncu. Cezasının kesinlikle idam olması gereken bir suç. Ama insanoğlunun adaleti yetmiyor dünyadaki kötülükleri cezalandırmaya. Nasıl yetsin? Adaleti sağlamaya çalışanda, suçların en iğrencini işleyende insan, sonuçta.
Fakir ülkelerde açlıktan hergün onlarcası ölen erkek çocukların, kız çocukların da haksızlığa uğramadığını söyleyebilir miyiz? Bunun hesabını kim soracak? Tanrı mı? Niye yapsın ki böyle birşeyi? Bizlerde doğanın birer parçasıyız ve kendimizi diğer canlılardan ayrı tutmamız yanlış. Evet canlılar içerisinde en akıllı olanı bizleriz ama bu durum bizim Tanrı tarafından diğer canlılara nazaran daha çok korunup kollanacağımız manasına gelmez. Doğada güçlü olan kazanır kuralı her yerde geçerli.
Evet bence de küçük bir çocuğa tecavüz eden caninin hesabı her yerde sorulmalı, en büyük cezalar ona verilmeli ama, insan ve kurduğu sistem, madem sosyal bir yaşam formu içerisindeyiz, o çocuğu korumakla mükelleftir.
Besin zinciri değerlendirmeniz doğru ama benim orada değinmek istediğim nokta, küçük ceylanın öldürülmesinin, anne - baba ceylan tarafından ne denli büyük bir kötülük olarak algılanacağıdır. Biz bu durumu besin zinciri, normal, olarak değerlendiriyoruz ama anne - baba ceylanın penceresinden bakınca onlar için besin zinciri değil, büyük bir kötülük vuku bulmuştur. Yavruları parçalanarak, canice öldürülmüştür.
Biz insanlarda bir zincirin içerisindeyiz ve büyük kötülük olarak adlandırdığımız şeyler için Tanrıdan adalet beklemeyi normal olarak karşılamakla beraber, öldükten sonra bir ceza - ödül sisteminin olduğuna inanmıyorum, malesef.

Sorulması gereken soru şudur: o insanı küçük bir kız çocuğuna tecavüz etmesine dek varacak olaylar dizisini biçimlendirenler kimlerdir ?