16 yaşındayım.Birçok şey için çok küçüğüm,biliyorum.Ama inancımı seçmek için asla.Müslüman ve yobaz bir ailem olduğu için kendimi hep müslüman bildim.Ama 13-14 yaşından beri yavaş yavaş islamı sorgulamaya başladım.Neden 4 kadınla evlilik var,neden 2 kadının şahitliği 1 erkeğe denk gibi sorular sordum kendime.Tabi aileme ve akrabalarıma da sordum.Aldığım yanıtlar hiç tatmin etmese de,üstelemedim.Korktum.Çok korktum.Cehennemde yanmaktan korktum.
Ama şimdi...Daha olgunum artık.Birçok şeyin farkına vardım.Kuranı araştırıp okudukça Allahın yazabileceği şeyler gibi gelmedi bana.Hep bir kızgınlık,emir,tehdit var.Nasıl olur da bir tanrı bu kadar acımasız ve otoriter olur? Hz muhammedin yazmış olma ihtimali de var.Ama yıllardan gelen hurafeleri yıkamadım bir türlü.Hz muhammedin yazdığın düşünmüyorum.Bence Allah gönderdi kuranı.Ama o Allah benim inandığım Allah olamaz.Ben kadınlara hakaret eden bir Allaha inanamam.
Yine de...Herşeye rağmen...Bir türlü ahiret inancından kurtaramıyorum yakamı.Cennet-cehennem var bence.Ve müslümanlar dışında herkes cehennemde yanacak.O kişilerden biri de ben olacağım.Sırf deist olduğum için.Oysa neredeyse her müslümandan daha iyi bir insanım ben.Hiç kimseye,hiçbir varlığa asla zarar vermiyorum.İnsan haklarına,hayvan haklarına hepsinden daha çok önem veriyorum.Üstelik bunu cennette vadelilen şeyler için değil,hiçbir karşılık beklemeden insanlığımdan yapıyorum.İnsanlarla konuşurken bile kalplerini kırmamak için sözlerini özenle seçen bir insanın sırf;haksızlıklarla dolu,kim tarafından yazıldığı belli olmayan bir kitaba inanmayıp gereklerini yapmadığı için cehennem denilen yerde sonsuza dek ateşler içinde yanmasını aklım almıyor.Bu yüzden tüm dinlerden özellikle islamdan nefret ediyorum.Ne kadar nefret de etsem asla dini olan insanlara ne tek bir kötü söz söyledim,ne de kötü bir bakış attım.Sadece neye inandıklarını bilsinler istedim.Asla zorlamadım kimseyi.Hep saygı duydum.Gece yarısı namaz kılmak isteyen kuzenime evin altını üstüne getirip namazlık,başörtü aradım.Tüm bunları diğer dünyada mükafatlandırılacağımı düşünerek değil sadece kuzenim ibadetini özgürce yapsın diye yaptım.Çünkü benim yobaz insanlardan farkım bu.İnsanların özgürlüklerine müdahale hakkım yok.Ama onların da yok.Dinleri müdahaleyi emrediyor.Onlarda uyguluyorlar.Birde bu yüzden kendilerine saygı duymamı bekliyorlar.İstedikleri hayatı yaşayabilirler,ama benim hayatıma müdahale hakları yok.Dinlerinin bütün gereklerini yapabilirler,ancak din bile olsa haksızlığı emrediyorsa uygulamayacaklar.
Yıllardır kurana aykırı davranılırsa cehennemde bizleri neler beklediğini,zebanilerin günahkarları nasıl şişleyeceklerini,saçı açık olan kadınların saçlarının nasıl yanacağı gibi korkularla büyütüldüm.Zaten sırf bu yüzden tam olarak deist olamıyorum.Adını söylemeye bile korktuğum ruhani varlıklardan da çok korkuyorum.Deist olamamamın bir nedeni de bu zaten.Deist olursam bana musallat olmalarından korkuyorum.Bu yüzden her gece beni koruyacağını düşündüğüm duaları okuyarak uyuyorum.
Çok uzun yazdım,biliyorum.Okursanız çok sevinirim.Sizce ne yapmalıyım? Deist olmak için 18 yaşını beklemeli miyim? Tüm bu korkulardan nasıl kurtulabilirim? Ya gerçekten cennet-cehennem varsa? Yanmak istemiyorum...Cevaplarınızı bekliyorum...
Ama şimdi...Daha olgunum artık.Birçok şeyin farkına vardım.Kuranı araştırıp okudukça Allahın yazabileceği şeyler gibi gelmedi bana.Hep bir kızgınlık,emir,tehdit var.Nasıl olur da bir tanrı bu kadar acımasız ve otoriter olur? Hz muhammedin yazmış olma ihtimali de var.Ama yıllardan gelen hurafeleri yıkamadım bir türlü.Hz muhammedin yazdığın düşünmüyorum.Bence Allah gönderdi kuranı.Ama o Allah benim inandığım Allah olamaz.Ben kadınlara hakaret eden bir Allaha inanamam.
Yine de...Herşeye rağmen...Bir türlü ahiret inancından kurtaramıyorum yakamı.Cennet-cehennem var bence.Ve müslümanlar dışında herkes cehennemde yanacak.O kişilerden biri de ben olacağım.Sırf deist olduğum için.Oysa neredeyse her müslümandan daha iyi bir insanım ben.Hiç kimseye,hiçbir varlığa asla zarar vermiyorum.İnsan haklarına,hayvan haklarına hepsinden daha çok önem veriyorum.Üstelik bunu cennette vadelilen şeyler için değil,hiçbir karşılık beklemeden insanlığımdan yapıyorum.İnsanlarla konuşurken bile kalplerini kırmamak için sözlerini özenle seçen bir insanın sırf;haksızlıklarla dolu,kim tarafından yazıldığı belli olmayan bir kitaba inanmayıp gereklerini yapmadığı için cehennem denilen yerde sonsuza dek ateşler içinde yanmasını aklım almıyor.Bu yüzden tüm dinlerden özellikle islamdan nefret ediyorum.Ne kadar nefret de etsem asla dini olan insanlara ne tek bir kötü söz söyledim,ne de kötü bir bakış attım.Sadece neye inandıklarını bilsinler istedim.Asla zorlamadım kimseyi.Hep saygı duydum.Gece yarısı namaz kılmak isteyen kuzenime evin altını üstüne getirip namazlık,başörtü aradım.Tüm bunları diğer dünyada mükafatlandırılacağımı düşünerek değil sadece kuzenim ibadetini özgürce yapsın diye yaptım.Çünkü benim yobaz insanlardan farkım bu.İnsanların özgürlüklerine müdahale hakkım yok.Ama onların da yok.Dinleri müdahaleyi emrediyor.Onlarda uyguluyorlar.Birde bu yüzden kendilerine saygı duymamı bekliyorlar.İstedikleri hayatı yaşayabilirler,ama benim hayatıma müdahale hakları yok.Dinlerinin bütün gereklerini yapabilirler,ancak din bile olsa haksızlığı emrediyorsa uygulamayacaklar.
Yıllardır kurana aykırı davranılırsa cehennemde bizleri neler beklediğini,zebanilerin günahkarları nasıl şişleyeceklerini,saçı açık olan kadınların saçlarının nasıl yanacağı gibi korkularla büyütüldüm.Zaten sırf bu yüzden tam olarak deist olamıyorum.Adını söylemeye bile korktuğum ruhani varlıklardan da çok korkuyorum.Deist olamamamın bir nedeni de bu zaten.Deist olursam bana musallat olmalarından korkuyorum.Bu yüzden her gece beni koruyacağını düşündüğüm duaları okuyarak uyuyorum.
Çok uzun yazdım,biliyorum.Okursanız çok sevinirim.Sizce ne yapmalıyım? Deist olmak için 18 yaşını beklemeli miyim? Tüm bu korkulardan nasıl kurtulabilirim? Ya gerçekten cennet-cehennem varsa? Yanmak istemiyorum...Cevaplarınızı bekliyorum...