Deizmde İntiharın Yeri

.

Yok oluyon

Bu aslında kişiden kişiye göre değişir.Eğer tanrı gerçekten adaletliyse bir şey yapmaz.Ki bence adaletsiz bir tanrının var olma ihtimali çok çok düşük.

Özellikle islamın tanrısı sırf bu yüzden insanları sonsuz cehenneme atarken Deizm'in tanrısı bu kadar zalim olamaz.Cehennem tarzı bir ceza olacağını düşünürsek büyük haksızlık etmiş oluruz.
Bence intihar etmek kişiye;- bir kereye özel kazanmış olduğu yaşam hakkı-dışında bir şey kaybettirmez.

yüceler yücesi Tanrının bize sunmuş olduğu en büyük ikram ..yaşam'ken
onu bitirip çöpe atmak..O'na karşı yapılan en büyük hakaret
ve nankörlük örneğidir..

.

intihar etmenin dinlerde kötü olmasının sebebi tanrı insanı sınav yapıyordur, belirli özellikler vermiştir. bu durumda intihar eden kişi de sanki tanrıya karşı geliyormuş gibi olur. bunun için kötüdür. kısacası öbür yaşamın değerli olması bu yaşamın değerine bağlanır. oysa teist olmayan tanrı yaklaşımlarında bu tarz insani bir tanrı düşünülmez. öyle bir dünyada yaşıyoruz ki bazen güzelliğiyle muazzam bir zekanın varlığını en derinden hissedebiliriz ama öyle bir dünyada yaşıyoruz ki bu dünyayı iyi bir tanrı yaratmış olamaz gibi. hayatı boyunca derdi tasası olmayan insan yoktur herhalde. insanlık gerçekten akıl almayacak kötülüklerle karşı karşıya kalabiliyor. hayatın boşluğu, sürekli kendimizi tatmin ederek yaşamamız gerektiği doyumsuzluğuna kapılmak insanın doğalı. intihar etmeyi savunmuyorum ama hayatı boyunca intihar etmeyi herkes düşünmüştür. ama düşünse de herkes intihar edemez. yine insanın doğası gereği intihar etmesini engelleyecek psikolojik ve biyolojik nedenler vardır. bir insan kendini boğmaya kalksa boğamaz çünkü beyin onun vazgeçmesi için sinyaller gönderir. bir insan intihar etmeye kalktığında sevdiklerini düşündüğü için bundan vazgeçebilir. tanrı insanların intihar etmesini engelleyecek bir sistemle yaratmış olabilir fakat intihar konusu çok hassas bir konu, intihar eden insanların çektiği acılara bilemeyiz. bu tanrıya bir nankörlük veya hakaret falan değildir. insanların zayıf olması, dayanamayacak hale gelmesi kendi suçu olmayabilir. bu ne aptallık ne de cezayı gerektiren bir durumdur.

tanrısal açıdan düşünüldüğünde bu dünyayı sıkıcı bulup merak duygusuyla ölümü seçmiş de olabilir insanlar. ben bunu düşünmüşümdür hep, ölümden hiçbir zaman korkmadım hatta şu dünyanın gizemine dalınca ölünce ne olacağını merak ediyorum. tabii ki bu beni intihara sürükleyecek kadar güçlü bir merak değil ama olabilir de. bu yaşama bu kadar değer vermek çok da doğru gelmiyor bana. diğer bir yandan tanrıyı bilmek, tanrıya ulaşmak isteyen kişiler de intihar edebilir.  intihar direkt olarak deizmle ilgili değildir.

nihai görüşüm, ölüm elbet bir gün gelecek, ona erkenden gitmeye gerek yok çünkü dünyada kötü şeylerin yanında öğrenilecek ve yaşanacak o kadar çok şey var ki, intihar etmek, heyecanlı bir filmin yarısında çıkmak gibi geliyor bana.

Gelecekten beklentisi olmayan insanların tercihi genellikle intihar oluyor. Her insan intiharı düşünür. Bende çok düşündüm intiharı. İntihar etmek yerine bu dünyayı değiştirmeyi denemek daha mantıklı.İnsan idealist olmalı. İdealist insan daha mutlu olur.

Eğer reenkarnasyon gibi bir şey varsa ve bu dünyaya tekrar geldiğimizde aynı feleketleri yaşıyacağız demektir. En mantıklısı kötü olan mücadele etmek.

.

dide demiş ki:intihar etmenin dinlerde kötü olmasının sebebi tanrı insanı sınav yapıyordur, belirli özellikler vermiştir. bu durumda intihar eden kişi de sanki tanrıya karşı geliyormuş gibi olur. bunun için kötüdür. kısacası öbür yaşamın değerli olması bu yaşamın değerine bağlanır. oysa teist olmayan tanrı yaklaşımlarında bu tarz insani bir tanrı düşünülmez. öyle bir dünyada yaşıyoruz ki bazen güzelliğiyle muazzam bir zekanın varlığını en derinden hissedebiliriz ama öyle bir dünyada yaşıyoruz ki bu dünyayı iyi bir tanrı yaratmış olamaz gibi. hayatı boyunca derdi tasası olmayan insan yoktur herhalde. insanlık gerçekten akıl almayacak kötülüklerle karşı karşıya kalabiliyor. hayatın boşluğu, sürekli kendimizi tatmin ederek yaşamamız gerektiği doyumsuzluğuna kapılmak insanın doğalı. intihar etmeyi savunmuyorum ama hayatı boyunca intihar etmeyi herkes düşünmüştür. ama düşünse de herkes intihar edemez. yine insanın doğası gereği intihar etmesini engelleyecek psikolojik ve biyolojik nedenler vardır. bir insan kendini boğmaya kalksa boğamaz çünkü beyin onun vazgeçmesi için sinyaller gönderir. bir insan intihar etmeye kalktığında sevdiklerini düşündüğü için bundan vazgeçebilir. tanrı insanların intihar etmesini engelleyecek bir sistemle yaratmış olabilir fakat intihar konusu çok hassas bir konu, intihar eden insanların çektiği acılara bilemeyiz. bu tanrıya bir nankörlük veya hakaret falan değildir. insanların zayıf olması, dayanamayacak hale gelmesi kendi suçu olmayabilir. bu ne aptallık ne de cezayı gerektiren bir durumdur.

tanrısal açıdan düşünüldüğünde bu dünyayı sıkıcı bulup merak duygusuyla ölümü seçmiş de olabilir insanlar. ben bunu düşünmüşümdür hep, ölümden hiçbir zaman korkmadım hatta şu dünyanın gizemine dalınca ölünce ne olacağını merak ediyorum. tabii ki bu beni intihara sürükleyecek kadar güçlü bir merak değil ama olabilir de. bu yaşama bu kadar değer vermek çok da doğru gelmiyor bana. diğer bir yandan tanrıyı bilmek, tanrıya ulaşmak isteyen kişiler de intihar edebilir.  intihar direkt olarak deizmle ilgili değildir.

nihai görüşüm, ölüm elbet bir gün gelecek, ona erkenden gitmeye gerek yok çünkü dünyada kötü şeylerin yanında öğrenilecek ve yaşanacak o kadar çok şey var ki, intihar etmek, heyecanlı bir filmin yarısında çıkmak gibi geliyor bana.

Çalışmadığın sınavda başarılı olamazsın