İslamiyetten Tanrıya Dönüş

Bir gün dayım Turan Dursunun meşhur kitabını getirdi. Okudum ve dinden döndüm. Sonra çok pişman oldum keşke dedim dilim dilim doğransaydım. Sonra tövbe ettim ve dinimi öğrenmeye başladım. Sonra "elfaz-ı küfür" meselsini gördüm. Bazı sözleri söyleyenlerin kafir olacağı belirtiliyordu. O "bazı sözleri" annem babam arkadaşlarım da kullanıyordu. Çok tedirgin oluyordum. Obsesif hastası olduğum için de sürekli annemin babamın söylediklerini not edip diyanete ve bir kaç siteye soruyordum. Onlarca soru sordum. Tedavim başladıktan sonra iç hesaplaşmam ile şu an islamiyetten kopmaktayım. Ama yeterli delil göremiyorum. Bir yandan cehennemden korkuyorum. Açıkçası sonsuza kadar yanmaktan. Ve ailemi de sözlerinden dolayı düzeltmek istiyorum ama kendim deizme yöneldim. Bana deizmin doğru yol olduğunu kuranın yalan olduğunu açıklayabilir misiniz ? Düşünenlere teşekkür ederim.

Hosgeldin alperkara!

Hissettiklerin icin kendinle bir ic hesaplasma yasıyor ve sırf genele uygun dusunmedigin icin uzuluyor olman beni de uzdu.Oncelikle kopmakta oldugun dini ele alalim.Ailen inancli insanlardan olusuyor degil mi? Sen de boyle inancli bir aile icinde dogup buyudun.Dolayısıyla onların kulturlerı,senin kulturun;inanclari,senin inanclarin oldu.İnanmayan bir ailenin bireyi olsaydın,yine aynı şeyler başına gelecekti.

İnanmadığın için seni yakmakla tehdit eden bir tanrı var söylenen ve okuduğun.Halbuki bahsedilen tanrı; evrendeki en buyuk affedici ve en merhametli varlıktır da.E bu nasıl oluyor yani? Sen sırf onun sözlerine inanmadın diye şimdi seni yakacak mı? E hani affedecekti,söz vermişti.

Bu tür söylemler,göz korkutmalar insanları kurallara bağlamak ve toplumsal düzenin devamlılığını getirmek içindir.Zamanında iyi iş yapmış olsa da kitap evrim geçiremeyeceğine göre: evrim adı geçince insanlar tedirgin oluyor,zamanın şartlarına uyum sağlayamayacağına göre diyelim; bundan uzun bir süre sonra belki de başka bir kitap çıkacak ortaya.

İstersen bunu fantastik bir şekilde düşünelim.Mesela uzaylılar... Onlara herkes inanmaz değil mi? İnanmayanlara da sen manyak mısın,delirdin mi yanacaksın! denmez.Eğer kitapların uzaylılar tarafından insanlara verildiği söylenseydi,şu anda uzaylıları görmemiş olsak da onlara inanıyor olacaktık.Çünkü bize böyle söylenmişti.Annelerimize de onların anneleri öyle söylemişti.

Gelenek.Bu böyle giden ve değişmeyen bir gelenek.Hissettiklerin ve düşündüklerin için iç hesaplaşmaya gitmen çok ama çok doğal.Vicdan azabı da çekiyor olabilirsin.Sana dinler şu şu yüzden yalandır,deizm tek gerçektir diye anlatsam bile, yarın bir gün biri gelip Allah şöyle büyük Muhammed böyle büyük dediğinde tövbe deyip yine başa döneceksin ki bunlar da çok doğal.Ama bir süre sonra sen de kendindeki değişimi fark edeceksin.Yeter ki sorgulamaktan ve düşünmekten vaz geçme.

Kafana bir şeyler takılırsa yaz mutlaka..güzel forumlar..

Amitolane'ye katılıyorum.
Korkuyu yenmek gerek.
Korkunun antidotu sevmektir.

Korku geçmişten gelen ve bizi omzumuzdan tutan bir el gibidir. Bende deizme ilk adımı attığım zamanlarda rüyalar görürdüm. Bu rüyalarda ya birilerinden kaçardım ya da hapishaneye girerdim. Sonradan anladımki bunun sebebi alışılmış kalıpların dışına çıkıldığı ve çoğunluğun körü körüne inandığı değerleri sorguladığın zaman geçmişle aileyle ve toplumla olan bağlarından dolayı duyduğun geçici ve yalancı huzursuzlukmuş. Zamanla geçiyor ve yerini cesarete ve özgüvene bırakıyor.