Deizm ve Ateizm'in Mantıklı Yanları Arasında Kalmal?

Öncelikle herkese merhabalar. Siteye yeni üye oldum. Şimdi sorularıma değinmek isterim..

Siz de bilirsiniz ki tanrıya inananların veya inanmayanlar bu görüşlerini bir temele dayandırırlar.
İşte İnançsızlarda Kötülük Problemi var en iyisinden.
İnançlılarda ise en iyisinden Evrendeki Düzen söz konusu.
Ben 3 senedir sorguluyorum. Ateizm en son durak oldu evet. Sürekli İslam, Deizm, Agnostisizm ve Ateizm arasında gidip geldim maalesef
Ama bu görüşlerin savunmalarını tam olarak nelere dayandırdıklarını bilmiyordum. Şimdi öğrenince daha iyi sorgulamaya başladım.

Sorum şu şimdi;
1)Deizm mantıklı. Evrende bir düzen var evet. İyi hoş. Peki nasıl bir tanrı bu? Yani herhangi bir yaratıcıdan mı bahsediliyor? Olgu mu bu yaratıcı? Yoksa soyut mu?

2) Eğer bir tanrı varsa neden kötülük var? Neden iyilikle donatmamış Dünya'yı? Neden hep kötülük problemi var? Madem bizi sınamıyor ne diye kötü olaylar oluşuyor. Engel olamaz mı bunlara? Tanrı kötü müdür?

2. soruya cevap veriyorum , daha kısa diye 1. soruya daha sonra uzun uzun yazarım. öncelikle kötülüğün tanrıdan geldiğini sanmıyorum. düşün bro, fakirliğin asıl nedenini tanrı olarak görebilir misin? fakirliğin asıl nedeni ,dünyevi işlerin asıl nedeni, nasıl tanrı olsun? bunun nedeni, kapitalizmdir. afrikadaki aç çocuklardan tanrının ne alakası var. işte ben o yüzden tanrının evrene müdahale etmediğini var sayıyorum. aslında tek bir örnekle bile sana durumu açıkladım ama, bu sefer bana 'nası bi tanrı inancın var' diyeceksin, tanrıyı somutlaştıran bizleriz dostum. aynı şekilde soyutlaştıranlar da... neden kimse 2 tanrıyı görmezken 'tanrı 2 tane olamaz' dedi? neden ortaçağda mitolojilerde yüzlerce hatta binlerce tanrı var dı? bazen kendi kendime soruyorum ulan bunlar götünden mi salladı da ateş tanrısı, bereket tanrısı falan dedi? eğer öyleyse ,eğer ortaçağdaki insanların ilkelliğiyle alakalı bir durumsa, şimdilerde neden tek tanrı inancı yaygın? bunu sorgulamak mantıksız olabilir. zaten bir şey mantığa uymuyorsa orada bir sıkıntı vardır.
saygılar...

merhaba, kendi açımdan açıklayayım. bana göre yaratıcı varlığın sebebi olarak var.  o ilk sebeptir. bu kadar yaratıcı nasıl diye sormak hatalı bir akıl yürütmedir. çünkü nasıl olduğunu düşündüğümüz tanrıyı kavramamız  tıpkı diğer her olayda yaptığımız gibi olguları zaman ve uzam içinde kavramamız gibi. yani yaratıcının nasıl olduğunu düşünürsek onu zamana, mekana, nedenlere bağlı yapmaktan kurtaramayız. çünkü insan aklının işleyişinde nedensellik var. mesela yaratıcı bizi niye yarattı diye sorarsak tanrının bizi yaratması için bir sebebi olur, sebebi olan yaratıcı acizdir. böyle bir yaratıcıya da inanmak saçmadır.

peki kötülük niye var, biz niye varız. evet insan olarak bu sorulardan kurtulamıyoruz. neden sonuç ilişkisi içinde hem bir yaratıcıya gidiyor akıl diğer yandan da o yaratıcı kavranamıyor. fikrim daha fazla düşünmek pek bir şeyi değiştirmiyor. bir güç olduğu düşüncesi hep var ama bilinemez.

ayrıca kötülük hakkında şöyle bir felsefi görüş var, kötülük varlıkla gelen zorunlu bir şey. kötülük eksiklikten kaynaklanan bir düşüncedir. her şeyin tam olması ancak yaratıcıya aittir. yani yaşamımızda kötülük olması normal, çünkü eksiksiz olmak yaratıcının özelliği, ya var olmayacaktık ya da minimum kötülükle gelecektik. ve yaratıcı bizi kötülük pahasına var etti. bu görüşe göre cennet diye de bir şey yoktur. çünkü daha iyisini yaratabileceği halde yaratmayan tanrı kötüdür. cennet ve cehennem bu yaşamdadır. bu görüşün de eksikleri yaratıcı bu sefer de kendi varlığına bağımlı ve  bir insan olarak biz bile düşünebiliyoruz bu dünyanın daha iyi halini.

kısacası kötülük ve yaratıcının olduğu bir yaşam paradokstur. açıklamaya çalışmak debelenmekten başka bir şey değil.

Evrende bir düzen ve plan olması, bu bilincin bir tanrıya ait olduğunu göstermiyor.
Evet, hiçbir bilinç olmadan böyle bir evrenin ve insanların oluşması zor. ancak insan da bir yaratıcıdır ve tanrı değildir.

"Tanrı var" dediğimiz zaman o varlığı, gücü olduğu halde insanı ve tüm yarattıklarını yalnız bırakmış, duyarsız ve empatiden uzak bir hale getirmiş oluruz. bu durumda zaten "var" demenin de bir değeri kalmaz.
Bu nedenle tanrı niteliği taşımayan yaratıcılar üzerinde durulmalı. Bu da muhtemelen evrenin bünyesinde bulunan doğal bir bilinçtir.

Ateizm de bir seçenek. ancak materyalist ateizm anlayışını tavsiye etmiyorum. Bu panteizm ve agnostisizm için de geçerli; çünkü "herşey maddedir" inancı, insanı anlamsızlığa ve boşluğa sürükler. Zaten herşeyin maddeden ibaret olması, akıl ile bağdaşan bir durum değildir.

dide demiş ki:merhaba, kendi açımdan açıklayayım. bana göre yaratıcı varlığın sebebi olarak var.  o ilk sebeptir. bu kadar yaratıcı nasıl diye sormak hatalı bir akıl yürütmedir. çünkü nasıl olduğunu düşündüğümüz tanrıyı kavramamız  tıpkı diğer her olayda yaptığımız gibi olguları zaman ve uzam içinde kavramamız gibi. yani yaratıcının nasıl olduğunu düşünürsek onu zamana, mekana, nedenlere bağlı yapmaktan kurtaramayız. çünkü insan aklının işleyişinde nedensellik var. mesela yaratıcı bizi niye yarattı diye sorarsak tanrının bizi yaratması için bir sebebi olur, sebebi olan yaratıcı acizdir. böyle bir yaratıcıya da inanmak saçmadır.

peki kötülük niye var, biz niye varız. evet insan olarak bu sorulardan kurtulamıyoruz. neden sonuç ilişkisi içinde hem bir yaratıcıya gidiyor akıl diğer yandan da o yaratıcı kavranamıyor. fikrim daha fazla düşünmek pek bir şeyi değiştirmiyor. bir güç olduğu düşüncesi hep var ama bilinemez.

ayrıca kötülük hakkında şöyle bir felsefi görüş var, kötülük varlıkla gelen zorunlu bir şey. kötülük eksiklikten kaynaklanan bir düşüncedir. her şeyin tam olması ancak yaratıcıya aittir. yani yaşamımızda kötülük olması normal, çünkü eksiksiz olmak yaratıcının özelliği, ya var olmayacaktık ya da minimum kötülükle gelecektik. ve yaratıcı bizi kötülük pahasına var etti. bu görüşe göre cennet diye de bir şey yoktur. çünkü daha iyisini yaratabileceği halde yaratmayan tanrı kötüdür. cennet ve cehennem bu yaşamdadır. bu görüşün de eksikleri yaratıcı bu sefer de kendi varlığına bağımlı ve  bir insan olarak biz bile düşünebiliyoruz bu dünyanın daha iyi halini.

kısacası kötülük ve yaratıcının olduğu bir yaşam paradokstur. açıklamaya çalışmak debelenmekten başka bir şey değil.

Evet deist oldum zaten. Böyle ortası oluyor. Ne Ateizm gibi boşluktasın, ne de Dindarlar gibi yobaz... Tam ortası çok güzel bir görüş. Ama benim doğamda biraz Panteizm var, ona da ilgi duyuyorum.

Phoenix demiş ki:Evrende bir düzen ve plan olması, bu bilincin bir tanrıya ait olduğunu göstermiyor.
Evet, hiçbir bilinç olmadan böyle bir evrenin ve insanların oluşması zor. ancak insan da bir yaratıcıdır ve tanrı değildir.

"Tanrı var" dediğimiz zaman o varlığı, gücü olduğu halde insanı ve tüm yarattıklarını yalnız bırakmış, duyarsız ve empatiden uzak bir hale getirmiş oluruz. bu durumda zaten "var" demenin de bir değeri kalmaz.
Bu nedenle tanrı niteliği taşımayan yaratıcılar üzerinde durulmalı. Bu da muhtemelen evrenin bünyesinde bulunan doğal bir bilinçtir.

Ateizm de bir seçenek. ancak materyalist ateizm anlayışını tavsiye etmiyorum. Bu panteizm ve agnostisizm için de geçerli; çünkü "herşey maddedir" inancı, insanı anlamsızlığa ve boşluğa sürükler. Zaten herşeyin maddeden ibaret olması, akıl ile bağdaşan bir durum değildir.

Tabi bakış açına göre değişir. Bu insanların evrenin mükemmelliğini ne düzeyde gördüğüne bağlıdır. Bence bir yaratıcı vardır.

tesetturluadam demiş ki:2. soruya cevap veriyorum , daha kısa diye 1. soruya daha sonra uzun uzun yazarım. öncelikle kötülüğün tanrıdan geldiğini sanmıyorum. düşün bro, fakirliğin asıl nedenini tanrı olarak görebilir misin? fakirliğin asıl nedeni ,dünyevi işlerin asıl nedeni, nasıl tanrı olsun? bunun nedeni, kapitalizmdir. afrikadaki aç çocuklardan tanrının ne alakası var. işte ben o yüzden tanrının evrene müdahale etmediğini var sayıyorum. aslında tek bir örnekle bile sana durumu açıkladım ama, bu sefer bana 'nası bi tanrı inancın var' diyeceksin, tanrıyı somutlaştıran bizleriz dostum. aynı şekilde soyutlaştıranlar da... neden kimse 2 tanrıyı görmezken 'tanrı 2 tane olamaz' dedi? neden ortaçağda mitolojilerde yüzlerce hatta binlerce tanrı var dı? bazen kendi kendime soruyorum ulan bunlar götünden mi salladı da ateş tanrısı, bereket tanrısı falan dedi? eğer öyleyse ,eğer ortaçağdaki insanların ilkelliğiyle alakalı bir durumsa, şimdilerde neden tek tanrı inancı yaygın? bunu sorgulamak mantıksız olabilir. zaten bir şey mantığa uymuyorsa orada bir sıkıntı vardır.
saygılar...

Güzeldi. Teşekkürler.

1. Cevap: saldım çayıra mevlam kayıra
2. Cevap: kişi kendinden bilmeli işi

sorgulayanayan demiş ki:Öncelikle herkese merhabalar. Siteye yeni üye oldum. Şimdi sorularıma değinmek isterim..

Siz de bilirsiniz ki tanrıya inananların veya inanmayanlar bu görüşlerini bir temele dayandırırlar.
İşte İnançsızlarda Kötülük Problemi var en iyisinden.
İnançlılarda ise en iyisinden Evrendeki Düzen söz konusu.
Ben 3 senedir sorguluyorum. Ateizm en son durak oldu evet. Sürekli İslam, Deizm, Agnostisizm ve Ateizm arasında gidip geldim maalesef
Ama bu görüşlerin savunmalarını tam olarak nelere dayandırdıklarını bilmiyordum. Şimdi öğrenince daha iyi sorgulamaya başladım.

Sorum şu şimdi;
1)Deizm mantıklı. Evrende bir düzen var evet. İyi hoş. Peki nasıl bir tanrı bu? Yani herhangi bir yaratıcıdan mı bahsediliyor? Olgu mu bu yaratıcı? Yoksa soyut mu?

2) Eğer bir tanrı varsa neden kötülük var? Neden iyilikle donatmamış Dünya'yı? Neden hep kötülük problemi var? Madem bizi sınamıyor ne diye kötü olaylar oluşuyor. Engel olamaz mı bunlara? Tanrı kötü müdür?

Merhaba,

Sorularına cevap vereyim dost.

Evrende bir kaos ortamı vardır. Ancak düşündüğünde farkedeceksin ki, 1 milyar yıl önce de kaos vardı, bugün de var, 1 milyar yıl sonra da kaos olacak. Bu, yaratıcının istemli yarattığı kaostur, ve kendi içinde tutarlıdır.

Bunu şu şekilde açıklayayım.

Bir kalem kutusu var, ve içinde sadece 1 kırmızı kalem var. Bu kalemi, odayı düzenlerken sen koydun oraya. Kalem kutusuna ne zaman baksan o kırmızı kalemin orada olduğunu görüyorsun. O kalemin orada durmaya devam etmek için artık sana ihtiyacı yok.

Bu kırmızı kalem, yaratıcı tarafından yaratılan kaosun kendisidir. Sürekli orada olarak, ve aslında hiç değişmeyerek, yani kendi içerisinde sürekli kaos ihtiva ederek aslında düzenli ve tutarlı bir yapı yaratır.

Yaratıcı herşeyin başlangıcıdır, bitişidir ve süreğenliğidir. Zaman/mekan/varlık/yokluk gibi kavramların dışındadır. Yarattığı şeyin parçası değildir. Yaratılan sistemin içinden baktığımız sürece de bizim için tanımlanamaz ve anlaşılamaz durumdadır. Varlık veya yokluk onun için değil, bizim için anlamı olan kavramlardır. Dolayısıyla bizim, bizden, bize ait kavramlarla nitelenemez.

2. Kötülük bir yanılsamadır. İyilik de öyle.

Bu kavramı biraz açayım.

Bizim bildiğimiz tüm kavramlar, zıttıyla beraber varolan kavramlardır.

İyilik/Kötülük
Güzel/Çirkin
Aşk/Nefret gibi.

Biri olmadan, bir diğeri de düşünülemez. Maddenin bile karşıtı (Antimadde) olduğunu biliyoruz.

Dolayısıyla, bütün bu kavramların aslında bir olduğunu, bir elmayı oluşturan iki yarısı olduğunu görebiliriz.

Ek olarak, iyilik de, kötülük de, sistemin dışından bakıldığında anlam kazanan şeylerdir.

Bir bir hareket yaparız, ve o hareketin sonuçları biz öldükten sonra da devam eder. Her hareket, hareketin olduğu andan itibaren, sonsuzluğa doğru bir etki dağılımı yaratır. Birbirlerini etkileyen bilardo topları gibi.

Bizim baktığımız noktadan iyi veya kötü görünmeleri, durumları, sebepleri veya sonuçları kötü veya iyi yapmaz. Anlık yorumlar yaparız ve her durumda yanlıştır. Zira bizim bir şeye iyi veya kötü diyebilmemiz için, değerlendirmeyi bekleyen şeyin oluş anından sonsuzluğa kadarki tüm etkilerini bilmemiz gerekir. Uzun vadede herşeyin etkisi olumludur. Kötülük olmasa, insanları motive eden sebep kalmaz. Aslında kötülük ve iyilik, içiçe geçmiş kavramlardır, ve "sonuç" adı altında birleşirler. Her sonuç da, insanlığı bir adım daha ileri iterek insanlığın gelişmesini sağlar.

Sistem kısaca böyle çalışır.

Sevgiler,