'kurana inanıp,Tanrıya iman etmeye mecbursun 'dedi
'böyle bir mecburiyetim yok.ben sana saygı duyuyorsam sende bana saygı duymalısın'dedim.
'senin bana saygı duyman lutuf değil,mecbursun.sende iman edeceksin' dedi.
her konuda hoşgörü sahibi olarak gördüğüm,beni dinleyen melek gibi adam gitti yerine canavar geldi sanki.
Bir süre kuran ve peygamberler üzerine tartıştık,tahammül edemedi gerçekleri duymaya sanırım.
'saçmalık bunlar duymak istemiyorum 'filan dedi. bende böyle devam edemeyecğeimizi,zira beni kabullenemediğini söyledim ve ilişkinin bitmesi gerektiğinin sinyallerini verdim.
bitsin dedi o da.. bende bitsin dedim. ardından imana gel diye bir sürü mesaj attı,imanlı olursam çok mutlu olurmuşuz:)
1 yıldır birlikteyiz,kurana ve peygamberlere bakış açımı zaten biliyordu,sadece 'deist'kelimesini kullanmıyorduk.ancak nufus cüzdanımdaki 'islam'ibaresi onu mutlu etmeye yetiyormuş demek ki..
müslüman değilsin sen dedi,eleştiriyordun herşeyi ama yinede az buçuk imanlı sanıyordum seni dedi öcü görmüş gibi bakarak:)
hemcinslerime uyarı mahiyetinde olsun,
müslüman kişi er geç tabiri caizse arıza çıkarıyor. net çizgilerle en başında konuşun olayı ama kendi düşüncem;
biz ne kadar saygı duysak da saygı görmeyen taraf durumundayız. Bu yüzden eleştirimiz dahi onları rahatsız ettiği için kitap ve peygamber peşinden gidenlerle özel ilişki kurmamız pek sağlıklı değil diye düşünüyorum.
paylaşımım belki birilerinin işine yarar..
Esenlikelr:)